Özledim Sesini

Eksilmez ensemden kışın soluğu,
Yedi veren yaprakları özledim.
Söndüremez yüreğimi kar suyu,
Yosun kokan ırmakları özedim.

Nerede of!.. Irmaklarım nerede,
Bulutlardan yağmur damıt yine de

Kanayan yarama tuzlar basarım,
İçime akıtır,yine susarım,
Her gün,dünden beter hayat yaşarım,
Dilek tutan dudakları özledim.

Nerede Oy! Dileklerim nerede?
Beni seraplarla avut yine de.

Utanç bastı,boğuluyor ruhumuz,
Eriyor beyinler,sızlıyor omuz,
Ağlarken kızımız,susar oğlumuz,
Kirlenememiş duvakları özledim.

Nerede? Vay! Duvaklarım nerede?
Umutlarla bebek büyüt yine de.

Ufuk yandı,güneş durdu vedaya,
Akşam oldu,kuşlar döndü yuvaya,
Gidenler hep geri geldi sılaya,
Kucak açan toprakları özledim.

Nerede? Ah! Topraklarım nerede?
Betonlara tohum dağıt yine de.

Bekle gülüm,bu yazgılar değişir,
Dağlarımda ardıçlarım gelişir,
Vurur davul,Koçyiğitler güreşir,
Er meydanı otlakları özledim.

Nerede? Hey! Otlaklarım nerede,
Sen dünyanın nabzını tut yine de.

Gün gelir,gemiler dağları aşar,
Söz biter,duygular taşta konuşur,
Medeniyet mimarına kavuşur,
Sultan doğan çocukları özledim.


Nerede, bey çocuklarım nerede?
Adlarını “Fatih” koydurt yine de.

Hüseyin ÖZKAYNAKÇI
İlim, Kültür ve Sanatta ÇINAR
Yıl:2 Sayı:15 Ağustos 1995