Gönlüme Destan Düştü

Paramparça yüreğim,
İçime figan düştü.
Toprak kara bağrına,
Yüzbinlerce can düştü.

Kan bürümüş gözünü,
Sırplı tutmaz sözünü,
Tanı! Gerçek yüzünü,
Bize hep hüsran düştü.

Güzelim minareler,
Yıkıldı birer birer,
Ağıt yaktı körüler,
Camiler viran düştü.

Kalbi eriyen dağa,
Sararıp solan bağa,
Muhteşem altın çağa,
Zambak zambak kan düştü.

Şakladı kanlı kırbaç,
Gözler yaşlı karın aç,
Dostlarım vermez ilaç,
Dizimden derman düştü.

Yüzüm sarardı soldu,
Saçıma aklar doldu,
Namus payimal oldu,
Haneme hicran düştü.

Kör gözlü,sağır dünya,
Günahın ağır dünya,
Güneşi çağır dünya,
Kalbine katran düştü.

Adaletiyle şanlı,
Nerdesin ey Osmanlı?
Biz senden ayrılalı,
Koca bir cihan düştü.

Bosnalımda göz yaşı,
Çatladı sabır taşı,
Bu,haç-hilal savaşı,
Gönlüme destan düştü.

Hayrettin DURMUŞ

İlim,kültür ve sanatta ÇINAR
Yıl:1 Sayı :8 Ekim 1994

Gönderen: Mehmet Mutluoğlu