Ummadık

Ummadık zerre ikbal ; milletin kavgasından
Kan dondu yüreklerde bir kıvılcım ummadık.
Dünyamız şekillendi yükselmek hülyasından,
Çileyi zevk edindik bir tebessüm ummadık !

Olmadı hiç arzumuz mevki, makam ve şandan;
Göğsümüzde iz yoktu, hak olmayan nişandan,
Şükür ki nasipliydik, bir kutsi heyecandan
Davayı meşk edindik, bir iltifat ummadık !

Gördük büyük çatlağı düzenin temelinde
Gömlek gövdemize dar; mühür iblis elinde.
Beden küçük, kalp büyük; hep zafer emelinde
Yürüdük yorulmadan bir menfaat ummadık !

Hak davası davamız; Hak yoluydu yolumuz,
En hoyrat elde bile hiç solmadı gülümüz
Eminiz şeref ile anılacak adımız,
Siyaset ilim dedik; bir şatafat ummadık…

Şimdi gayret günüdür, halkta ümit tükendi,
Sanma bitti bu azim, mücadele tükendi.
Söktük prangaları, zulmün gücü tükendi
Yürüdük hiç durmadan ; istirahat ummadık…

Yaşar Tekeli / Şubat 2003