El Sanır Ki Ben Kendime Ağlarım

Türk deyince gözlerimden yaş gelir
El sanır ki ben kendime ağlarım.
Yenisey’den Bilge Kağan baş verir
El sanır ki ben kendime ağlarım.

Türk deyince ateş dolar özüme
Türk deyince coşku gelir sözüme.
Türk deyince dünya küçük gözüme
El sanır ki ben kendime ağlarım…

Ağlarım andıkça geçmişi her dem,
Bir mazi ki sayfaları muhteşem.
Yüzüm yok ki kenarına ilişem,
El sanır ki ben kendime ağlarım.


Ne güzel yaratmış, Yüce Yaradan,
Bedeni çamurdan, ruhunu nurdan.
Yüzünde iz vardır Yüce Gafur’dan
El sanır ki ben kendime ağlarım…

Türk, adıdır merhametin, insafın,
Türk adıdır düşmanına da affın!
Türk adıdır hep mazlumdan tarafın,
El sanır ki ben kendime ağlarım.

Türk dedim de tarihle bir, yaşım var.
Göğe ermiş eğilmeyen başım var,
Sevgi dolu tuz ekmekten aşım var.
El sanır ki ben kendime ağlarım.

Ağlamam, değildir; kendi halime
Andıkça aşk gelir, garip dilime.
Küserim bakınca kendime bile,
El sanır ki ben kendime ağlarım…

Hudutlardan hudutlara yol gider
Her hudutta şehitlere gül gider,
Seherlerde, gören gözden sel gider
El sanır ki ben kendime ağlarım.

Malazgirt’te Alparslan’ım bekliyor,
Osman Gazi’m, sancak sancak ekliyor.
Genç Mehmed’im Bizans’ı da haklıyor!
El sanır ki ben kendime ağlarım…

Çanakkale bir diriliş kavgası,
Sakarya’da savaşların en hası…
Dumlupınar, zalimlerin belası
El sanır ki ben kendime ağlarım…

Gazi Paşa’m anmayınca olur mu?
Türk yiğitsiz,Türk devletsiz kalır mı?
Atatürk’üm zulme teslim olur mu?
El sanır ki ben kendime ağlarım…

Bazen coşku,bazen hüzün dolarım,
Bazen uçar o rüyaya dalarım.
Deli gönlü uzaklara salarım,
El sanır ki ben kendime ağlarım.

Ne yapayım elim ermez öteye,
Layık olmam çağlar aşan Ata’ya,
Korkarım ki hep düşeriz hataya
El sanır ki ben kendime ağlarım
20 10 2005


Yaşar Tekeli